H καλοήθης υπερπλασία του προστάτη είναι συνδεδεμένη με το πέρασμα του άντρα στη μέση ηλικία. Έχει ορμονική αιτιολογία και ως εκ τούτου είναι αναπόφευκτη καθώς η χρόνια δράση
των ανδρικών ορμονών στο όργανο αυτό προκαλούν τη μεγέθυνση του. Έχει επικρατήσει όλα τα συμπτώματα που σχετίζονται με την ούρηση στον άνδρα να αποδίδονται παραδοσιακά ‘στον προστάτη’. Αντίθετα με αυτήν την καθησυχαστική λογική οφείλουμε να εξετάζουμε και να διερευνούμε τους ασθενείς εξατομικευμένα, όπως και εξατομικευμένα καθορίζεται και η θεραπευτική προσεγγίση. Καθώς υπάρχουν περιπτώσεις καλοήθους υπερπλασίας που τα συμπτώματα που προκαλούνται είναι ήπια και ταυτόχρονα οι επερχόμενες αλλαγές στο ουροποιητικό είναι μη αναστρέψιμες υπάρχει ένας γενικός κανόνας ότι οι άνδρες με συμπτώματα από το ουροποιητικό οφείλουν να εξετάζονται ανεξαρτήτως ηλικίας. Επίσης ανεξαρτήτως οφείλει να γίνεται ένας τακτικός έλεγχος των ανδρών από τα 50 και μετά, ή από τα 45 και μετά εάν υπάρχει ιστορικό προστατικής νόσου στην οικογένεια, ακόμα και εάν είναι τελείως αυσμπτωματικοί.
Τα πιο συχνά συμπτώματα της καλοήθους υπερπλασίας, όταν υπάρχουν, είναι η καθυστέρηση στην έναρξη της ούρησης, η μειωμένη ροή, η έντονη ανάγκη για ούρηση που δε μπορεί να καθυστερήσει, η αυξημένη συχνότητα της ούρησης κατά τις νυκτερινές ώρες και η αίσθηση ότι υπάρχει υπόλειμμα ούρων στην ουροδόχο κύστη ακόμα και μετά την ούρηση. Τα παραπάνω συμπτώματα δεν είναι απαραίτητο ότι συσχετίζονται μόνο με την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη. Για τον παραπάνω λόγο οφείλει κάθε περιστατικό να διερευνάται κατά την κρίση του ιατρού.
Ο ιατρός σας θα σας εξετάσει κλινικά, θα παραγγείλει ενίοτε ένα βασικό εργαστηριακό έλεγχο και θα σας εξετάσει και υπερηχογραφικά. Θα διενεργηθεί μία εξέταση μέτρησης της ροής των ούρων και θα γίνει ένας επίσης υπερηχογραφικός έλεγχος του υπολείμματος των ούρων στην ουροδόχο κύστη. Βάση των αποτελεσμάτων και σε συνεννόηση με εσάς θα ληφθεί μία απόφαση για τον περαιτέρω χειρισμό της κατάστασή σας.
Η καλοήθης υπερπλασία και τα συμπτώματα που προκαλεί μπορεί να αντιμετωπίζεται με παρακολούθηση εάν είναι σε αρχόμενα στάδια, εάν βεβαίως δεν προκαλεί δυσκολίες στην καθημερινότητα του ασθενούς ή εάν ο ασθενής δεν επιθυμεί να αρχίσει φαρμακευτική αγωγή. Το επόμενο βήμα βεβαίως είναι η φαρμακευτική αγωγή, όπου χορηγούνται ουσίες που χαλαρώνουν μυϊκές ίνες του προστάτη και της περιοχής γύρω από αυτόν. Υπάρχουν και ουσίες που μειώνουν το μέγεθος του αδένα δρώντας ορμονικά στο επιθηλιακό στοιχείο του αδένα και οι οποίες φυλάσσονται σα δεύτερο μέτρο για τους μεγαλύτερους αδένες που δεν ανταποκρίνονται καλά στη φαρμακευτική θεραπεία πρώτης γραμμής.
Τέλος για τις περιπτώσεις όπου η ανταπόκριση στην φαρμακευτική αγωγή είναι πτωχή, είτε δημιουργούνται καταστάσεις όπως η επίσχεση των ούρων, οι επανειλημμένες ουρολοιμώξεις ή επεισόδια αιματουρίας σχετιζόμενα με την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη, συζητά κανείς για επεμβατικές μεθόδους αντιμετώπισης.
Τα τελευταία 20 χρόνια εμφανίζονται καινοτόμες χειρουργικές και ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι αντιμετώπισης μίας νόσου παλαιάς. Όλες έχουν σαν στόχο την αφαίρεση, την εξάχνωση του αδενώματος ή την αύξηση της διαμέτρου του αυλού της προστατικής ουρήθρας. Οι περισσότερες τεχνικές έχουν συγκεκριμένες συνθήκες και προϋποθέσεις για να εφαρμοστούν. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες και πλέον αποδεδειγμένα αποδοτικές χειρουργικές τεχνικές είναι η διουρηθρική προστατεκτομή με τη μέθοδο TURIS και η τεχνική HOLEP όπου γίνεται χρήση laser και διαφυλάσσεται για εξαιρετικά μεγάλα αδενώματα των οποιών η εναλλακτική είναι μία ανοιχτή λαπαροσκοπική ή μία ρομποτικά υποβοηθούμενη επέμβαση.
Νεότερες μέθοδοι αντιμετώπισης της υπερπλασίας, οι οποίες είναι λιγότερο επεμβατικές, με λιγότερο διαχρονικά αποτελέσματα, αποτελούν η μέθοδος UROLIFT όπου χρησιμοποιείται ένα είδος πλαστικού συρραπτικού πάνω στους προστατικούς λοβούς για να ανοίξει τον αυλό της προστατικής ουρήθρας.
Τέλος η μέθοδος REZUM, η οποία περιλαμβάνει την παρακέντηση του προστάτη και την έγχυση καυτών υδρατμών που προκαλούν την συρρίκνωσή τους στη γύρω περιοχή, κερδίζει έδαφος καθώς είναι μια μέθοδος που δεν απαιτεί ‘βαθειά’ αναισθησία και φαίνεται να προφυλάσσει την εκσπερμάτιση.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε τον ιατρό σας καθώς μία νέα μέθοδος για την οποία έχετε πληροφορηθεί μπορεί να μην είναι κατάλληλη για την περίπτωση σας.
